Vorige week ben ik terug gekomen van een vakantie in het tropisch regenwoud in Sabah. Het was er tropisch heet maar de natuur en vooral de wildlife is er fantastisch. We hebben volop genoten van de orang-oetans Het reizen en verblijf in een tropisch regenwoud alleen al is een avontuur, dus voor mij was het belangrijk dat ik mijn diabetes goed kon managen tijdens dit verblijf.
Een inkijkje in onze dagindeling: opstaan om 05.00 uur, ontbijt om 05.30 uur zodat we rond zonsopkomst (06.15 uur) buiten waren. Daar bleven we dan (vaak te voet) tot ongeveer 11.00 uur; Douchen, lunchen en na de lunch een dutje; vanaf 15.30 uur weer op pad tot ongeveer 18.15 uur (zonsondergang); douchen, dineren en vaak daarna nog een nightwalk (20.00 – 21.00 uur); slapen. Tijdens de eerste en laatste uren van de dag zijn de dieren het meest actief, is het licht nog niet te fel om te fotograferen en heb je dus de meeste kans om vogels, apen en ander wild te spotten. De temperatuur fluctueert tussen de 25 graden celsius in de nacht en 33 graden overdag. Iedere dag valt er wel een bui en de luchtvochtigheid is bijna 100%. Dit betekent dat je altijd volop aan het zweten bent, ook al ben je heel rustig aan het rondlopen of alleen maar aan het kijken. Om je te ‘wapenen’ tegen muggen en bloedzuigers zorg je dat je huid van top tot teen bedekt is, dus al met al is het behoorlijk warm en broeierig.
Vroeg in de ochtend is het nog redelijk aangenaam. De hitte en vochtigheid vond ik erg zwaar maar als we dan opeens een orang-oetan zagen dan vergeet je de omstandigheden en kun je alleen maar genieten van dit prachtige beest.
We zijn in vier verschillende Nationale Parken in Sabah geweest met nog voldoende Primary Forest (oorspronkelijk bos, met bomen van 1000 jaar oud en 70m) en overnachtten in een lodge in of nabij een Nationaal Park. Ik heb diabetes type 1 LADA en heb dit goed onder controle met een koolhydraatarm – eiwitrijk voedingspatroon. Dit betekent dat ik veel groenten eet, soms een beetje fruit, verder vlees, vis, noten, zaden, eieren, kaas. Ik eet drie maaltijden per dag en geen tussendoortjes. Op die manier hoef ik maar heel weinig insuline te spuiten en word ik niet snel geconfronteerd met een hypo of een hyper. In de lodges was er als ontbijt altijd wel een gevulde omelet te krijgen. In de middag en avond werd er warm eten geserveerd in de vorm van een buffet. Altijd genoeg keuze uit groenten, vlees en vis. De rijst, aardappelen of pasta liet ik links liggen en ik koos altijd voor veel groenten aangevuld met vlees of vis. Geen enkel probleem. Aangezien we vaak vroeg op pad waren betekende dit dus ontbijt om 05.30 uur, lunch rond 12.30 uur en diner rond 19.00 uur. Mijn insuline kon ik dus gewoon op onze kamer laten liggen en hoefde ik niet mee te nemen in de hitte van het regenwoud.
Met een koolhydraatarm – eiwitrijk voedingspatroon bereik ik gezonde bloedsuikerwaarden (mijn laatste HbA1c was 38, TIR 85%) waardoor ik complicaties op de lange termijn voorkom. Ik realiseerde mij weer eens hoe belangrijk dat is toen ik er achter kwam dat we binnen nergens schoenen aan mochten hebben, ook geen slippers. Iedereen loopt binnen op blote voeten, ook het personeel. Gelukkig zijn mijn voeten (nog) helemaal gezond en kan ik gewoon op blote voeten lopen.
Verder heb ik het gewaagd om tijdens deze vakantie mijn sensor niet te gebruiken. Twee dagen na aankomst in Sabah was mijn sensor verlopen en ik heb toen geen nieuwe geplaatst, maar alles gedaan met vingerprik. Het klinkt misschien raar, maar zonder sensor voel ik mij toch vrijer. Ik hoef niet steeds op te letten dat ik me ergens aan stoot. Door het vele zweten was ik ook bang dat de sensor eerder los zou laten. Aangezien ik al verschillende jaren de sensor gebruik weet ik heel goed hoe mijn bloedsuiker reageert op voeding en beweging, waardoor ik voldoende had aan een vingerprik in de ochtend bij het opstaan, vóór de lunch, vóór het diner en vóór het slapen gaan. De gehele vakantie heel stabiele bloedsuikerwaarden. Om een evt. hypo in het regenwoud op te vangen had ik altijd wel wat gedroogd fruit in mijn rugzak, hier heb ik maar één keer gebruik van hoeven maken.
Ik houd van avontuur en nieuwe uitdagingen. Door mijn voeding aan te passen kan ik weer vertrouwen op mijn lichaam en ervaar ik veel meer vrijheid. Vaak wordt gezegd dat je vrijheid wordt ingeperkt als je steeds op je eten moet letten, maar volgens mij is het net andersom: door het vermijden van suikers en snelle koolhydraten is de mentale belasting van diabetes veel minder omdat ik niet steeds in mijn hoofd bezig hoef te zijn met diabetesmanagement. Dat geeft rust en vertrouwen en heel veel energie!
Comentarios